Najprostszym sposobem zagospodarowania wody deszczowej jest jej odprowadzenie rurami kanalizacyjnymi do podziemnego układu rozsączającego zbudowanego z modułów w formie tunelu lub skrzynki o perforowanych ścianach, w którym woda z opadu zostaje w całości zgromadzona i następnie wsiąka z niego w otaczający grunt. Taka instalacja nosi nazwę systemu rozsączającego.
Instalacje rozsączające na bazie tuneli lub skrzynek są o wiele bardziej wydajne od tradycyjnych metod. Na przykład tunel rozsączający 300 l posiada 3-krotnie większą pojemność czynną niż rów żwirowy, czyli jeden moduł zastępuje ok. 800 kg żwiru lub 30 mb rury drenarskiej ø 110 mm. Tym samym instalacje rozsączające zajmują relatywnie mało miejsca.
Zalety rozwiązania:
- całkowite zagospodarowanie wody na terenie działki,
- rozsączenie wody deszczowej w miejscu wystąpienia opadu nie zakłóca naturalnych stosunków wodnych,
- odciążenie kanalizacji deszczowej zmniejsza ryzyko jej przeciążenia i wystąpienia podtopień,
- oszczędności na opłatach za korzystanie z kanalizacji deszczowej,
- niższy koszt wykonania niż w przypadku rur (mniej kopania).
Podstawowe elementy systemu:
- układ rozsączający zbudowany z połączonych modułów (tunele lub skrzynki),
- filtr wody deszczowej zatrzymujący zanieczyszczenia stałe (studzienka wyposażona w kosz lub sito), zapobiegający zamulaniu układu rozsączającego,
- rury kanalizacyjne doprowadzające wodę do układu rozsączającego oraz ewentualnie studzienki kanalizacyjne,
- wywietrznik do odpowietrzenia układu rozsączającego podczas jego wypełniania wodą.