Najprostszym sposobem zagospodarowania wody deszczowej jest jej odprowadzenie rurami kanalizacyjnymi do podziemnego układu rozsączającego zbudowanego z modułów w formie tunelu lub skrzynki o perforowanych ścianach, w którym woda z opadu zostaje w całości zgromadzona i następnie wsiąka z niego w otaczający grunt. Taka instalacja nosi nazwę systemu rozsączającego.

Instalacje rozsączające na bazie tuneli lub skrzynek są o wiele bardziej wydajne od tradycyjnych metod. Na przykład tunel rozsączający 300 l posiada 3-krotnie większą pojemność czynną niż rów żwirowy, czyli jeden moduł zastępuje ok. 800 kg żwiru lub 30 mb rury drenarskiej ø 110 mm. Tym samym instalacje rozsączające zajmują relatywnie mało miejsca.

Zalety rozwiązania:

  • całkowite zagospodarowanie wody na terenie działki,
  • rozsączenie wody deszczowej w miejscu wystąpienia opadu nie zakłóca naturalnych stosunków wodnych,
  • odciążenie kanalizacji deszczowej zmniejsza ryzyko jej przeciążenia i wystąpienia podtopień,
  • oszczędności na opłatach za korzystanie z kanalizacji deszczowej,
  • niższy koszt wykonania niż w przypadku rur (mniej kopania).

Podstawowe elementy systemu:

  • układ rozsączający zbudowany z połączonych modułów (tunele lub skrzynki),
  • filtr wody deszczowej zatrzymujący zanieczyszczenia stałe (studzienka wyposażona w kosz lub sito), zapobiegający zamulaniu układu rozsączającego,
  • rury kanalizacyjne doprowadzające wodę do układu rozsączającego oraz ewentualnie studzienki kanalizacyjne,
  • wywietrznik do odpowietrzenia układu rozsączającego podczas jego wypełniania wodą.